Over mij
Mijn naam is Suzette van IJssel, geboren en getogen te Vlissingen in Zeeland. Geen kwaad woord over de zee, maar het gaf me nooit dat gevoel van vrijheid wat de universiteit me kon geven. Ik ben namelijk geboren met een natuurlijke aanleg en passie voor denken en doordenken. Daarnaast ben ik diepgaand geïnteresseerd in alles wat met het fenomeen spiritualiteit te maken heeft. Dat laatste is niet veroorzaakt door een religieuze opvoeding – integendeel – maar door de vele mystieke en spirituele ervaringen die ik heb beleefd vanaf dat ik begin twintig was en zoekend naar zin in het leven. Ik studeerde in die tijd Vrouwenstudies Geesteswetenschappen aan de UU en in een poging beide werelden bij elkaar te brengen schreef ik mijn doctoraalscriptie over de mystieke dimensie van wetenschappelijke kennisverwerving en de link met gendergerelateerde opvattingen over autonomie en objectiviteit.
Na mijn afstuderen haalde ik mijn eerste graads lesbevoegdheid en werkte ik een tijdje als docent levensbeschouwing en filosofie in het middelbaar onderwijs. Vervolgens promoveerde ik aan de Universiteit voor Humanistiek op een kwalitatief en kwantitatief onderzoek naar de rol van spiritualiteit in het leven en werk van humanistisch geestelijk verzorgers. Om dat onderzoek te doen heb ik het fenomeen spiritualiteit vanuit zowel seculier als religieus perspectief tot op de bodem doordacht. Een heel werk maar verhelderend.
Mijn niet-religieuze achtergrond geeft me een vrij unieke positie in het bestuderen van de verschillende levensbeschouwelijke en spirituele tradities. Mijn vele ervaringen met het mystieke en religieuze geven mij een vrij unieke positie in het bestuderen van de verschillende wetenschappelijke, filosofische en psychologische verhalen over de mens en de menselijke werkelijkheid. Alles bij elkaar zorgt dit er wel voor dat ik in geen enkel levensbeschouwelijk hokje pas. Ik ben te religieus voor een humanist, te autonoom (door)denkend voor een gelovige; te zeer betrokken op de Boeddha om voor Christelijk door te kunnen gaan maar te westers om mezelf een Boeddhist, Hindoe of Taoist te kunnen noemen. Voor mij werkt het. Hokjesdenken is uiteindelijk toch iets waar we gaandeweg onze evolutie afstand van moeten nemen 🙂